Rozdział 18 Cz. 2

- Psia krew z tą laską- Mruczał pod nosem, skradając się tunelami.- Nie, z Nico'em, to on jest niezdecydowanym pojebem.- Klnąc zagapił się, o mało nie wpadając na straż. Dwa szkielety, mające na sobie nie pełne uzbrojenie, stały odwrócone do niego plecami więc mógł wycofać się róg, z którego przyszedł.- Gej czy nie gej.- Szeptał sam do siebie, wyciągając długopis z tylnej kieszeni spodni. Gdy miał już wkopać tę parkę do Tartaru, ponownie zrobił krok w tył, chowając się za ścianą.- A ona? Zachciało się znudzonej panience nowego ekscesu.- Percy miał dość tego dnia, stwierdził że nie potrzebuje kłopotać się tymi szkieletami. W końcu i tak nie wiedział gdzie ma iść, więc nie upierał się z przejściem przez tam ten korytarz. Cofną się parę metrów i skręcił odnogę lochu, którą wcześniej pominą.

Percy'emu wydawało się że pałęta się po lochu już dobre parę godzin, ale coś mu podpowiadało że w Hadesie nie tak łatwo zmierzyć czas. Sam już nie wiedział co ma ze bobą zrobić. Szukać Alaski, zająć się zadaniem które ma do wykonania, czy może odnaleźć Nica. Nie wiedział jak zrobić cokolwiek z tej listy, teraz gdy znajdował się w tak beznadziejnej sytuacji dojrzał ile nie dociągnięć ma jego plan.

- Percy!- Chłopak odwrócił się w stronę znajomego głosu.- Nie mówiłem ci że w Hadesie czas płynie inaczej.

- Nie.- Zaprotestował.

- No to teraz mówię.- Nico kontynuował, jak by te nie dopowiedzenie było błahostką.- Gdzie Alaska?- Syn Hadesa dopiero po chwili dojrzał nie obecność swojej przyjaciółki.- Nie mów że się rozdzieliliście.

- Nie.- Percy powtórzył swoją odpowiedz, lecz z tym razem bez entuzjazmu.- Zgubiła się.

- Jak to się zgubiła?! To nie klucze że można je zgubić!

- No po prostu.- Odpowiedział na protest Nica. Syn Posejdona nie wiedział co odpowiedzieć.- Po prostu, była i nie ma.- Wnioskując po minie Nica, te wytłumaczenie nie przypadło mu do gustu.

- Tak?- Spytał retorycznie, nie potrzebował kolejnego potwierdzenia Percy'ego.- Więc my się rozdzielimy.

-Ej czekaj, jak to.....- Chłopak nie zdążył skończyć zdania jak Nico złapał za ramie Henry'ego i rozpłynęli się w cieniu.-... się rozdzielimy.- Skończył, mówiąc do siebie.

Chłopak ponownie zaczął pałętać się po rozległych korytarzach. Tłumaczył sobie że Nico nie zostawił by do tak, licz że wszystko się ułoży i jeśli nie on to kto inny ogarnia tą sytuację.

- Percy, czekaj!- Chłopak słysząc ten głos, zagotował się w środku.

- Czy ty postradałaś zmysły, głupia kobieto!?- Choć mówił do kobiety, Percy nie potrafił się powstrzymać od rzucenia jakąkolwiek obelgą.

- Ej tylko nie głupia.- Alaska odrzekła z urazą w głosie.- Jak chcesz wiedzieć to znalazłam to czego szukałeś.

- Jak to..- Chłopak powstrzymał się przed zadaniem tego pytania. Wziął głęboki wdech, wypuszczając tym samym z siebie gniew.- Prowadź.

Alaska prowadziła go do celu zawiłą drogą, mówiła przy tym nie miłosiernie wiele ale Percy wyłapał tylko tyle że Nico i Henry już na ich czekają. Nic poza tym go nie interesowało, jego problemy rozwiązały się praktycznie same, więc mógł już jej nie słuchać.

- Widzisz te drzwi?- Spytała, choć drzwi były widoczne.- To tam.

Percy'ego coraz bardziej ciekawiło jak ona to znalazła, nie pytał tylko dlatego że chciał jak najszybciej opuścić krainę umarłych. Gdy syn Posejdona otworzył drzwi ujrzał tylko i wyłącznie ciemność. Nie przestąpił przez próg wiedząc że w tych stronach ta ciemność nie musi być zwyczajną ciemnością. Chłopak spojrzał pytająco w stronę Alaski.

- Spokojnie to nic idziemy dalej.- Dziewczyna uśmiechnęła się do niego pogodnie.

Mrok nie był tak długi jak mu się zdawało, lecz na jego końcu nie było tego co miało być. Po przejściu trzech metrów napotkał ścianę, chciał ominąć przeszkodę, ale gdy tylko się poruszył, coś owinęło się wokół jego przedramienia. Miał spętanie również nogi, nie mając jakiejkolwiek możliwości ruchu.

- Upsss.- Alaska powiedziała słodkim głosem gdy rozbłysło światło. Po prawej stronie w tej samej sytuacji był Nico i Henry.- Chyba wpadliście.- Poruszyła ramionami.- Myślałam że będzie trudniej, ale bez tej twojej panny jesteś kompletnym idiotą.- Skierował swoje słowa do Percy'ego.- Radzę ci następnym razem brać ją ze sobą.

- Czyli to ty od początku mieszałaś w obozie?- Syn Posejdona zadał pytanie.- Czemu to zawsze córki Afrodyty.- Opuścił głowę, podnosząc ją zaraz odwracając się w stronę Nica.- A ty masz z kim romansować, co?!

- Słyszałeś już że w Hadesie czas płynie inaczej?- wtrąciła się Alaska.- Więc gdy znajdzie was Hades, i jeśli was nie zabije, będzie już za późno. Gdy wrócicie zakończę erę bogów.- Chłopak czół coś że jeśli wróci to nie będzie jego największym zmartwieniem, czół że Annabeth sama wrzuci go tu ponownie.- Więc mogę przyznać ci się do swojej porażki.- Kucnęła przednim.- Sęk w tym że...- Zaśmiała się, jak by przerwała w połowie kawał, który był tak śmieszny że sama nie mogła go skończyć.- Nie ja rozkochałam go by wykorzystać... znaczy wykorzystałam go ale ta pierwsza część była na odwrót.

- JA-JESTEM-GEJEM!!!- Krzyczał, tak jakby chciał wytłumaczyć coś, ale ona nie rozumiała angielskiego.- Więc na co liczyłaś?!

- Nico, nie prowokuj.- Ostudził go Henry.

- Na nic.- Przyznała, dodając.- Ale jak powiedział Nietzsche „W zemście i w miłości kobieta jest większym barbarzyńcą niż mężczyzna.” -Alaska wstała, i odeszła w stronę wyjścia. Zatrzymała się jednak w progu, rzucając przez ramię.- Więc mam nadzieje że tu zdechniecie.